Στιγμές σε τέσσερις εποχές

Καθίσαμε ανέμελοι κι ανάψαμε τσιγάρο. Αρχίσαμε πάλι να σκαλίζουμε το παρελθόν και να ψάχνουμε απαντήσεις στα ερωτήματα που μας απασχολούσαν. Χωρίσαμε τη ζωή σε τέσσερις εποχές και βαλθήκαμε να νιώσουμε τις στιγμές της. Ανοίξαμε τα μπαούλα και ψάξαμε τις παλιές φωτογραφίες. Χαθήκαμε σε χρόνο παρελθοντικό κι αναπολήσαμε τις στιγμές μας. Μέχρι που ήρθε η άνοιξη. Κι αναγεννηθήκαμε!
Μετρούσαμε τις ώρες και αναπτύσσαμε φιλίες μεταξύ μας. Μετά γινόμασταν εχθροί. Μεθούσαμε με ρακόμελα στο ίδιο πάντα καφενείο κι ονειρευόμασταν. Ευχόμασταν να μας συμβούν όμορφες στιγμές. Να ξανάρθει το ίδιο καλοκαίρι όπως αυτό που νιώσαμε για πρώτη φορά τη γλύκα του έρωτα. Χωρίσαμε κι αναθεματίσαμε τα γαμημένα καλοκαίρια που σου προσφέρουν ψεύτικες ελπίδες. Και κλάψαμε. Παλέψαμε για τα ιδανικά και τις αξίες της ζωής και μείναμε με δανεικά στα σοκάκια της πόλης να ψάχνουμε το δίκιο μας.
Βιαστήκαμε να πάρουμε αποφάσεις για τη ζωή και μας πρόλαβε το φθινόπωρο. Προσαρμοστήκαμε στα «πρέπει» και στα «δήθεν» των άλλων και αλλοτριωθήκαμε. Αλλάξαμε τις προτεραιότητες μας και παρασυρθήκαμε απ’ τον άνεμο του φθινοπώρου και μας έπιασε η βροχή. Αδράξαμε την ευκαιρία και χορέψαμε σε ρυθμό νωχελικό το ίδιο ταγκό. Αφουγκραστήκαμε τον ήχο της βροχής και σβήσαμε τη ραθυμία μας με dry martini. Και ξανανιώσαμε.
Παγώσαμε το χρόνο και μας έπιασε ο χειμώνας. Κοιτάξαμε πίσω στις στιγμές και μας εμπόδισε ο νοτιάς. Φτιάξαμε μπάλες κι ανθρώπους από χιόνι να κρατήσουμε τις αναμνήσεις. Φορέσαμε ρούχα γιορτινά και ξεγελάσαμε τον εγωισμό μας. Φωνάξαμε τα «θέλω» και τα «μπορώ» μας σε μια στιγμή αδυναμίας που την έπνιξε ο κρύος αγέρας του χειμώνα. Ανάψαμε φωτιά να ζεσταθούμε και χάθηκαν οι αναμνήσεις. Είχε ήδη μπει η άνοιξη...