Ασφυξία

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Σήμερα δεν σκέφτηκα να σου γράψω κάτι γιατί δεν άφησα τις σκέψεις να παιδεύσουν το μυαλό μου. Αφέθηκα στην καθημερινότητα και κλείστηκα στο σπίτι μπροστά σ’ ένα κουτί που κάποιοι το είπαν τηλεόραση. Αναζητώντας κάτι ενδιαφέρον, μέσα από την πιο αγαπημένη συνήθεια όλων των τηλεορασάκιδων, το ζάπινγκ, σταμάτησα σ’ ένα απ’ αυτά τα ριαλιτοπαίχνιδα τύπου τάλεντ σόου (λέγε με και ακαδημία).
Νέοι άνθρωποι που έκλεισαν τα όνειρά τους σ’ ένα σπίτι ψάχνοντας λίγη απ’ τη διασημότητα των λεγόμενων σταρ. Αναλώσιμα προϊόντα που θέλουν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του κάθε χαλίφη σταρ, διεκδικώντας μια θέση δίπλα στα γαρύφαλλα και τα λαϊκά άσματα. Είναι αυτοί, που παζαρεύονται τα ονόματά τους να φιγουράρουν στο μέλλον δίπλα σ’ αυτά της Βίσση, της Βανδή, της Κοκκίνου, της Πέγκυ Ζήνα.
Και γιατί όχι; Αν αυτά είναι τα όνειρά τους γιατί να μην παλέψουν γι’ αυτά; Αλλωστε στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε ο κόσμος αρέσκεται στο να ακούει (μάλλον να βλέπει) καινούρια πρόσωπα. Κι αν υπάρχει πιο εύκολος δρόμος ας τον διαλέξουν. Ας μην ξεχνάμε πως ζούμε στην εποχή των φαστ φουντ Δικαίωμά τους. Οπως δικαίωμά τους και επιλογή τους είναι να εκτίθενται 24 (έστω 23) ώρες το 24ωρο μπροστά απ’ τις κάμερες.
Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται συζήτηση για τα ριάλιτι και κατά πόσο επηρεάζεται η ζωή των συμμετεχόντων στην μετά ριάλιτι τους ζωή. Γιατί μάθαμε να ξεχωρίζουμε πλέον τους ανθρώπους σε Π.Ρ. και Μ.Ρ. εποχή όπου προ ριάλιτι ήταν άγνωστοι και μετά ριάλιτι έγιναν γνωστοί, αναζητώντας τον τρόπο που θα τους φέρει πάλι κοντά στα φώτα της δημοσιότητας.
Από το πρώτο ριάλιτι που μεταδόθηκε στην Ελλάδα πολλοί μίλησαν για τις συνέπειες της συμμετοχής ενός ανθρώπου σε ένα ριάλιτι. Ομως εδώ δεν θα αναφερθούμε στο θέμα αυτό. Άλλωστε αναλώθηκαν πολλοί τόνοι μελανιού στις εφημερίδες για το θέμα αυτό. Αυτό όμως που δεν έχει λεχθεί ποτέ είναι το πως μπορούν νέοι άνθρωποι να καταπιέζουν έτσι τα όνειρά τους; Πως με μια απόφαση, απ’ τη μια μέρα στην άλλη, κλείνονται σε μια «κατοικία» -τρόπος του λέγειν, γιατί η λέξη προέρχεται από το κατά και οίκος, που πάει να πει μεταξύ άλλων και οικογένεια- αφήνοντας πίσω αγαπημένα πρόσωπα και αυτό που οι άλλοι ονόμασαν ζωή;
Κι αν αυτή η άποψη ακούγεται πουριτανή γιατί δεν λέγεται ασφυξία η καταπίεση των ονείρων; Αλοίμονο λοιπόν σ’ αυτούς που άφησαν τέσσερις τοίχους να ορίζουν τα όνειρά τους. Αν αυτό είναι η πραγματοποίηση των ονείρων καλύτερα να ξανακλειστώ στο σπίτι μου. Αν μη τι άλλο έτσι συμβαδίζω με τους υπολοίπους...
from Mike S.