Μάριος Τόκας: «Παρέα μ’ έναν ήλιο»

Γι’ αυτό το κείμενο, ήθελα να κοπάσει κάπως ο θόρυβος. Να νιώσω και γω πιο ήρεμος, να πω δυο λόγια, αφού θα ‘χουν σταματήσει οι τηλεοπτικές κάμερες και οι φανφάρες. Έτσι, όπως του αξίζει. Κι έτσι όπως ο ίδιος θα ήθελε. Μιλάω φυσικά για τον Μάριο Τόκα που έφυγε πρόωρα σε ηλικία μόλις 54 ετών από την επάρατη νόσο.
Ήτανε Δεκέμβριος του 2005. Είχα κάνει ένα ταξίδι στη Λάρισα. Μην φανταστείτε. Δεν ήταν επαγγελματικό. Εκεί, είχα ακούσει τον Μάριο Τόκα ζωντανά, στα «Τραγούδια της παρέας» με την Κρατική Ορχήστρα Ελληνικής Μουσικής. Δεν ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα συναυλία του Μάριου Τόκα. Η Μ. έγραφε τότε τραγούδια και με πείθει να πάμε να τον γνωρίσουμε, να την συμβουλεύσει. Ναι, το «συμβουλεύσει» στις μέρες μας, είναι η ευκαιρία που ψάχνουν οι τραγουδιστές και όσοι γράφουν μουσική για να κάνουν καριέρα.
Τον πλησιάζουμε στο τέλος της συναυλίας και μας καλωσορίζει με χαμόγελο. Βρίσκουμε δυο άσπρες πλαστικές καρέκλες, απ’ αυτές που έχουν στα πανηγύρια και καθόμαστε. Μας αποβάλλει, μεμιάς, το άγχος με την ηρεμία του και δημιουργεί παρεΐστικο κλίμα με την απλότητά του. Τον πιάνουμε στην κουβέντα και αρχίζει να μας μιλάει με δυσκολία. Γρήγορα όμως, θα ξεγυμνωθεί μπροστά μας με τις εμπειρίες του απ’ τη μουσική κι απ’ τη ζωή. Αν και γι’ αυτόν, αυτά τα δύο ήταν ένα.
Δεν περίμενα ποτέ πως θα μίλαγα με ένα συνθέτη για περισσότερο από μία ώρα! Τον ρωτάμε για τα έργα του, για τα τραγούδια, τις εμπειρίες, την έμπνευση. Προσπαθώ όση ώρα θα κρατήσει αυτό το ταξίδι μαζί του, να απορροφήσω όλες τις εμπειρίες και τις γνώσεις του.
Στην αρχή, είχαμε κάνει όλες αυτές τις άθλιες ερωτήσεις που κάνουν οι δημοσιογράφοι του στυλ «πως παραμένεις τόσο απλός». Μας απαντάει, με αφοπλιστική ειλικρίνεια, πως αφέθηκε να τον παρασύρει το τραγούδι, ενώ τα φώτα, θα προσθέσει, έχουν τόση λάμψη που πολλές φορές σε τυφλώνουν γι’ αυτό καλό είναι να μένεις μακριά τους.
Η Μ. τον ρωτάει για τα τραγούδια και την σύνθεση. Εγώ, αρκούμαι στην ιστορία των τραγουδιών και τις επιτυχίες του. «Περίεργο πράγμα η επιτυχία», μας λέει. «Λέμε: «Αυτό, Θεέ μου, και δε θέμε τίποτ’ άλλο». Κι έρχεται «αυτό» και θέμε κι άλλο». Του λέω πως αυτό δεν είναι δικό του, αλλά του ποιητή Κώστα Μόντη και ξαφνιάζεται ευχάριστα.
Του είπα πως λατρεύω τον Μόντη και η συζήτηση αλλάζει ρότα. Μου αφηγείται την πρώτη φορά που τον συνάντησε, τα ποιήματα του που μελοποίησε και για τον θάνατό του (ο κύπριος ποιητής, Κώστας Μόντης, που χαρακτηρίστηκε ως ο πιο σωκρατικός ποιητής που γέννησε ο σύγχρονος ελληνισμός, πέθανε το 2004).
Σιγά - σιγά η κουβέντα φτάνει στην Κύπρο. Θυμάται όσα έζησε την ημέρα της εισβολής και προσπαθεί να κρατηθεί ψύχραιμος. «Οι Τούρκοι, την επιχείρηση την είπαν ειρηνευτική», μας λέει, για να συμπληρώσει «ένας Θεός το ξέρει κι εμείς, πόσο ειρηνευτική ήταν». Ο κόμπος στον λαιμό που μας πιάνει, παγώνει την ατμόσφαιρα.
Εκεί, καταλάβαμε πως για όσους ζουν στην Ελλάδα, είναι ένας σημαντικός συνθέτης που έγραψε πολλές επιτυχίες για τη Γαλάνη, την Αλεξίου, τον Πάριο, τον Μητροπάνο, την Κούκα, την Κωνσταντίνα, τον Καλογιάννη, τον Μητσιά, τον Τερζή. «Τα Λαδάδικα», «Αννούλα του χιονιά», «Δίδυμα φεγγάρια», «Εξαρτάται», «Σ' αναζητώ στη Σαλονίκη», «Κι όλο εγώ περίμενα», «Μια στάση εδώ», «Σ’ αγαπώ σαν το γέλιο του Μάη», «Κιφ» κ.α.
Για τους Κυπρίους ήταν και είναι κάτι περισσότερο απ’ αυτό. Ήταν ο άνθρωπος που ύμνησε την πατρίδα του, που πάλεψε γι’ αυτήν ακόμη και με την μουσική του. Οι στίχοι του Μόντη Ανασήκωσε την πλάτη κι απόσεισέ τους, Πενταδάχτυλέ μου και της τουρκοκύπριας Νεσιέ Γιασίν, Η δική μου η πατρίδα έχει μοιραστεί στα δυο ποιο από τα δυο κομμάτια πρέπει ν’ αγαπώ, που μελοποίησε, γίνονται σημαία του κυπριακού λαού.
Μας είπε κι άλλα. Αλλά θα σταματήσω μέχρι εδώ, γιατί τα άλλα ήταν δική μας υπόθεση. Ανάμεσα σε μας και σε αυτόν. Πριν φύγουμε τον ευχαριστήσαμε για όσα μοιράστηκε μαζί μας και για τα τραγούδια που άφησε πίσω του. Αν μπορούσα θα το έκανα και τώρα. Αλλά, θα έλεγα κι ευχαριστώ σε έναν άνθρωπο που δεν άφησε τον χρόνο να τον παρασύρει, ούτε τα ψεύτικα της εποχής και παρέμεινε αλώβητος μέχρι το τέλος.
«Ήταν καρδιά αυτή να σταματήσει;» που θα ‘λεγε κι ο Μόντης…

Μια εκλογή προέδρου και μια αλήθεια για την Κύπρο

«Η Κυριακή της 17ης Φεβρουαρίου ήταν μια μέρα που άλλαξε ριζικά τον τρόπο που βλέπουν οι Κύπριοι τα πράγματα, που επιδιώκουν μια λύση, αφού ο εθνικιστής Τάσσος Παπαδόπουλος έμεινε εκτός του πρώτου γύρου των εκλογών».
Αυτό είναι το γενικότερο κλίμα που κυριαρχεί στα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης και στον πολιτικό κόσμο σχετικά με τις εκλογές στην Κύπρο. Η άποψη αυτή παρόλο που μπορεί να έχει μια βάση, απέχει παρασάγγας από την άποψη που έχουν οι ίδιοι οι Κύπριοι, ή καλύτερα από τον τρόπο που ψήφισαν.
Οι εξελίξεις που υπάρχουν στο χώρο των Βαλκανίων και ειδικότερα στο Κόσσοβο, φαίνεται πως επηρέασαν το γενικότερο κλίμα και δημιούργησαν ένα «αίσθημα φόβου» των Κυπρίων, πως θα υπάρξει μια ανάλογη εξέλιξη στο θέμα του Κυπριακού. Άλλωστε, το θέμα «βολεύει» την Τουρκία να ταυτίζει την ανεξαρτησία του Κοσσόβου με την Κύπρο. Η χρήση δε, του όρου «ψευδοκράτος» από τη Σερβία για το Κόσσοβο, παρέσυραν συνειρμικά στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου.
Παρόλο που δύσκολα μπορεί κανείς να ταυτίσεις τις δύο περιπτώσεις, σίγουρα θα είναι ένα δύσκολο εμπόδιο που θα αντιμετωπίσει η Κύπρος αμέσως μετά την εκλογή του νέου προέδρου: ότι πρέπει να επιδιώξει άμεσα λύση γιατί τα περιθώρια έχουν στενέψει. Κι αν δεν υπάρξει άμεσα λύση, η διχοτόμηση είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Κι αυτό είναι μια πραγματικότητα που αντιλαμβάνονται και οι ίδιοι οι κύπριοι.
Η ανησυχία όμως των κυπρίων δεν αποτυπώνεται στο αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των εκλογών. Επιβεβαιώνει το πρωτοφανές, που ο διεθνής παράγοντας αδυνατούσε να αντιληφθεί μέχρι πρότινος: ότι παρά το συντριπτικό ΟΧΙ που είπε στο Σχέδιο Ανάν, εξακολουθεί να θέλει λύση στο κυπριακό αρκεί να είναι βιώσιμη, που θα του εξασφαλίσει την ασφάλειά του και όχι ένα κράτος μη λειτουργικό που θα επιφέρει συγκρούσεις με την Τουρκία. Με απλά λόγια ο απλός λαός επιδιώκει «ανώδυνη λύση», χωρίς «εξωτερικές παρεμβάσεις» και «απόσυρση σε βάθος χρόνου στρατευμάτων»
Πέραν λοιπόν του προφανούς, που αδυνατούσε να αντιληφθεί ο διεθνής παράγοντας, οι Κύπριοι ξέρουν πως όποιος κι αν βρίσκεται στην ηγεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν θα καθορίσει τη λύση ή το πλαίσιο της λύσης, αλλά θα εξαρτηθεί τόσο από τον διεθνή παράγοντα όσο κι από την στάση της Τουρκίας. Αυτό μπορεί να στηριχθεί και στον τρόπο λύσης του κυπριακού με βάση το Σχέδιο Ανάν: Αφού ο λαός είχε αποφασίσει μέσω δημοψηφίσματος θα μπορεί να πράξει ξανά το ίδιο αν επέλθει ένα νέο σχέδιο λύσης.
Με γνώμονα λοιπόν αυτά τα γεγονότα, προτίμησε να ψηφίσει κομματικά, αντί για τον πρόεδρο που είπε ΟΧΙ ή ΝΑΙ στο δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου. Εξάλλου, οι εκλογές είχαν μια ιδιαίτερη σημασία’ για πρώτη φορά μετά την ίδρυσή του αριστερού κόμματος ΑΚΕΛ, ο γενικός γραμματέας του κόμματος είναι ένας εκ των υποψηφίων, πράγμα που σημαίνει ακόμη κι ένας οπαδός του κόμματος που ψήφισε το ΟΧΙ στο Σχέδιο Ανάν, δεν σημαίνει πως θα έπρεπε να ψηφίσει τον απερχόμενο πρόεδρο.
Ένα άλλο στοιχείο που οδηγεί στο ότι οι κύπριοι ψήφισαν κομματικά είναι η ίδια υποψηφιότητα του Τάσσου Παπαδόπουλου. Ο απερχόμενος πρόεδρος στηρίχθηκε στα μικρά κόμματα, τα οποία –όπως απεδείχθη- δεν κατάφεραν να συγκεντρώσουν το ποσοστό που θα ανέτρεπε τον δικομματισμό. Έτσι τώρα, ξεκίνησαν οι διαβουλεύσεις για τον δεύτερο γύρο για την υποστήριξη των δύο υποψηφίων.
Ο δεύτερος γύρος λοιπόν θα είναι σίγουρα μια μάχη δικομματισμού αφού κανείς δεν διαβουλεύεται τις θέσεις στο κυπριακό, αλλά τις συμμαχίες κομμάτων. Ωστόσο, το βλέμμα θα είναι πάντα στραμμένο στη λύση του κυπριακού σε μια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία που αποτελεί την κοινή θέση όλων των κομμάτων.

Προλαβαίνοντας τα Μέσα

ή αλλιώς η απόλυτη καφρίλα σε όλο της το μεγαλείο.

....θα κάνουμε μια παρένθεση για μια ιστοσελίδα που αφορά την υγεία του Χριστόδουλου.

Αρχικώς να ξεκαθαρίσουμε πως η σχέση μας με την εκκλησία είναι η ίδια σχέση που έχουν τα τηλεοπτικά δελτία των 20.00 με τη λέξη «ειδήσεις»: Καμία!!! Μου ήταν πάντα αδιάφορη και αρκούμαι στο να πιστεύω στο δικό μου Θεό. Τώρα, το ποιος είναι αυτός φαντάζομαι πως δεν αφορά κανένα!

Στην ιστοσελίδα www.xristodoulos.com δημιουργήθηκε ένας διαγωνισμός στον οποίο αν μαντέψεις την ημερομηνία που θα πεθάνει ο Χριστόδουλος, κερδίζεις ένα Play station 3. Η δικαιολογία για τον συγκεκριμένο διαγωνισμό είναι πως ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος είχε την καλύτερη αντιμετώπιση που μπορούσε να έχει ένας ασθενής σε αντίθεση με την Αμαλία που πάλευε μόνη με τον καρκίνο.

Επειδή στο blog δημοσιεύσαμε το κείμενο για την Αμαλία την 1η Ιουνίου, παίρνουμε επίσημα θέση και λέμε όχι σε ένα site που δεν εξυπηρετεί κανένα εκτός από τον ίδιο τον διαχειριστή του που θα καταφέρει να τραβήξει τα βλέμματα πάνω του!

Γιατί λέμε όχι σε μια τέτοια ιστοσελίδα; Γιατί ο σκοπός μας είναι να αλλάξει κάτι ουσιαστικά και όχι να αφηνόμαστε σε άστοχα site παίζοντας με την υγεία άλλων ανθρώπων (όποιος κι αν είναι αυτός).Δηλαδή εσείς αυτό καταλάβατε από τον αγώνα της Αμαλίας; Να το παίξουμε κάφροι και να παρακαλάμε να πεθάνει ένας άνθρωπος για να σώσουμε ένα άλλο; Αυτό ήθελε η Αμαλία; Να ζήσει η ίδια αφήνοντας ένα άλλο πίσω της; Αυτό σας έμαθε ο αγώνας της; Αυτό πιστεύετε πως θα έκανε;

Όσο άδικο κι αν είναι αυτό για την Αμαλία ή για τον όποιο άλλο συμπολίτη μας που πάσχει από καρκίνο, δεν αλλάζει επί της ουσίας κάτι στο σύστημα. Δεν θα σταματήσουν τα φακελάκια αν ο Χριστόδουλος ή το κάθε άλλο δημόσιο πρόσωπο έχει ευνοϊκότερη μεταχείριση από τον μέσο έλληνα. Υπάρχουν χιλιάδες άλλες ενέργειες που θα βοηθούσαν πραγματικά στο να αλλάξει κάτι. Και σίγουρα αυτές τις άλλες πρέσβευε κι η Αμαλία.

Αυτός ο κόσμος που αλλάζει….

- Μπαμπά μπορώ να αλλάξω τον κόσμο;
- Όχι, αλλά μπορείς να αλλάξεις ρούχα και να κάνεις ένα μπάνιο και γρήγορα μάλιστα!!

Εκλογές ήταν και πέρασαν

Εκλογές ήταν και πέρασαν. Και ο καθένας πήρε το μάθημα του. Μετά από μια δύσκολη προεκλογική περίοδο που κράτησε μόνο ένα μήνα και λίγες μέρες, μετά την χειρότερη τραγωδία στην ιστορία της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, οι πολίτες κλήθηκαν να αποφασίσουν ποιος θα τους κυβερνήσει σ’ αυτή τη χώρα για την επόμενη τετραετία.
Και τι έδειξαν τα αποτελέσματα; Η νίκη της ΝΔ είναι μια καθαρή μεν νίκη, που δείχνει όμως την φθορά της (λόγω των διάφορων σκανδάλων) αλλά δείχνει εμπιστοσύνη στον Κώστα Καραμανλή. Το ΠΑΣΟΚ έχει μια καθαρή ήττα, γεγονός που δείχνει πως δεν κατάφερε καθ’ όλη τη διάρκεια της διακυβέρνησης από τη ΝΔ, να καρπωθεί έστω και το ελάχιστο του σφάλματός της και βρίσκει ως βασικό αίτιο τον Γιώργο Παπανδρέου. Τα αριστερά κόμματα (ΚΚΕ, ΣΥ.ΡΙΖ.Α) αύξησαν τα ποσοστά τους, αφενός γιατί δεν βρίσκουν το στήριγμα στο ΠΑΣΟΚ που θα ήθελαν ως κατηγορώ στη ΝΔ, και αφετέρου διαμαρτυρόμενοι στα δύο μεγάλα κόμματα που μοιάζουν το ένα στο άλλο. Τέλος, ο ΛΑΟΣ, μπόρα είναι θα περάσει, μόδα των καιρών που συντηρείται από το προσωπείο της κοινωνίας που είναι χριστιανική και καθαρά εθνικιστική.
Ας είμαστε για μια φορά ειλικρινείς…
Στην ουσία, αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα περίμεναν όλοι. Σε καμία περίπτωση δεν περίμεναν να κριθεί από τις πυρκαγιές ή από το σκάνδαλο των ομολόγων. Γιατί ξέρουν πως κανείς δεν καταδίκασε το ΠΑΣΟΚ στο σκάνδαλο του χρηματιστηρίου είτε στις πυρκαγιές της Πεντέλης. Γιατί ξέρουν όλοι πως οι πυρκαγιές ήταν αποτέλεσμα της αδιαφορίας όλων των Ελλήνων που προτίμησαν την πρόσληψη στο δημόσιο παρά την πρόληψη για την προστασία των δασών.
Ούτε το άρθρο 16 και η αναθεώρηση του κρίνει ένα αποτέλεσμα. Γιατί ξέρουν όλοι πως όποιο κόμμα και να βγει θα περάσει η αναθεώρηση. Γιατί το λένε τα «συμφέροντα», γιατί το λέει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Και κυρίως γιατί πολλοί εξ αυτών που τάσσονται υπέρ, είναι αυτοί που «βολεύτηκαν» πίσω από τα δημόσια πανεπιστήμια χωρίς κανένα έλεγχο. Και γιατί δυστυχώς όλοι «καταστρέψαμε» την δωρεάν δημόσια παιδεία και προ του τέλους αποφασίσαμε πως πρέπει να την στηρίξουμε.
Γιατί εν τέλει, σ’ αυτή τη χώρα ζούμε. Σ’ αυτή που ξέρει να αρέσκεται στο βόλεμα των δικών μας και βλέπουμε, που έμαθε να ζει για το δικό του και σταμάτησε να νοιάζεται γι’ αυτόν που ζει δίπλα του. Δεν ξέρω αν το εκλογικό αποτέλεσμα ικανοποιεί πολιτικά κάποιον. Ούτε καν αν δίνει κάπου μηνύματα. Το μόνο σίγουρο είναι πως ήταν εκλογές και πέρασαν και ο καθένας θα περάσει στην καθημερινότητα, στον άρτον τον επιούσιον….